దేవుడికి బహుమతి

గాలికి తలలూపే గరిక పోచలు

పిచ్చి గడ్డిలో పూచే పూల సొగసులు

కురిసే చినుకులో అందం

తడిసిన మట్టి తెచ్చే మధురమైన సువాసనలు

జలజల మని పారే నదీమ తల్లులు

విరిగి పడే కెరటాలతో సందడి చేసే సముద్రుడు

అల్లనల్లన సాగే మేఘమాలికలు

కురిసే మంచులో తన్మయత్వం

చలిలో ఆనందం

ఉదయపు ఏటవాలు సూర్యకిరణాలలో నులివెచ్చని హాయి

భయపెట్టే ఉరుములు

అబ్బురపరిచే ఇంద్రదనుస్సు..

అన్నట్టు... ప్రకృతి అంటే దేవుడా?

సకల చరాచర ప్రపంచానికీ దేవుడి ప్రేమని అందించే మాధ్యమమా? 

ప్రకృతి అందించే ఫలాలను, ఆనందాలను అందుకొనే చేయీ, మనసూ మనవై నప్పుడు... ఇచ్చే చేయి ఎవరిది?

టాగోర్ రాసిన గీతాంజలికి చలం చేసిన అనువాదం చదివారా? 

కవి ఈశ్వరుడ్ని అడుగుతాడు, `నేనే లేకపోతే నీ ప్రేమ ఏమవుతుంది?` అని. నా హృదయాన్ని వలలో బంధించు కొనేందుకు సౌందర్యంతో అలంకరించుకొన్నావు` అంటాడు. 

మరొక చోట భహుశా ఈశ్వరుడి దృక్పదాన్ని ఎరుక పరచడానికి పిల్లలకి బహుమతులిచ్చి ఆనందించే తండ్రి హృదయాన్ని ఆవిష్కరిస్తాడు. కవి చెప్పిన ఈ మాటలు చూడండి-

నీకు రంగురంగుల బొమ్మలు తెచ్చి ఇచ్చినప్పుడు నాకు అర్థమౌతుంది నా పాపా, 

మేఘాలపైనా నీటిపైనా ఇన్ని రంగులు ఎందుకు నాట్యమాడతాయో. 

ఎన్నో చిన్నెలతో పువ్వులు ఎందుకు చిత్రితమౌతాయో... 

నిన్ను చిందులు తొక్కించేదుకు నేను పాడినప్పుడు నాకు సరిగా తెలుస్తుంది. 

ఆకుల్లో సంగీతం ఎందుకుందో. 

చెవివొగ్గి వినే భూ హృదయానికి తమ కంఠరవాల్ని అలలు ఎందుకు వినిపిస్తాయో, 

ఆశకొన్న నీచేతులకి మిఠాయి తెచ్చి ఇచ్చినప్పుడు తెలుస్తుంది. 

పుష్పపాత్రలో తేనె ఎందుకు దాక్కొని ఉంటుందో. 

మధురరసం పళ్ళల్లో రహస్యంగా ఎందుకు దాక్కొని ఉందో. 

నిన్ను చిరునవ్వు నవ్వించాలని నీ ముఖాన్ని నేను ముద్దు పెట్టుకొన్నప్పుడు 

కన్నా, నాకు నిశ్చయంగా తెలుస్తుంది. 

ఉదయ కాంతిలో ఆకాశం నించి దొర్లి ప్రవహించే ఆనంద మేమిటో. 

ఎండాకాలపు గాలి నా వొంటికి తెచ్చే సౌఖ్యమేమిటో... 

తండ్రి ఇచ్చే బహుమతి ఆనందంగా తీసుకొనే పిల్లవాడిలాగే ప్రకృతి ఇచ్చే ఫలాలనూ, ఆనందాలనూ కృతజ్ఞతతో తీసుకోవడమే మనిషి దేవుడికి తిరిగి ఇచ్చే బహుమతి. 

© Dantuluri Kishore Varma