సినిమా వీధి

హంస పాలనీ, నీళ్ళనీ విడగొట్టగలిగినట్టు వీళ్ళు భక్తినీ, రక్తినీ విడగొట్టారు. ఎలాగా అంటారా? టౌన్‌లో మెయిన్ రోడ్‌కి సమాంతరంగా అటుఒకటి, ఇటుఒకటీ రోడ్లు ఉంటాయి. ఒకదానిలో ఈచివరినుంచి, ఆచివరివరకూ ఎన్నో దేవాలయాలు ఉంటాయి. అందుకే దాన్ని దేవాలయం వీధి అంటాం. ఇక రక్తి విషయానికి వస్తే - దానికి కూడా ఒక ప్రత్యేకమైన రోడ్డు వుంది. ఇంతకు ముందు చెప్పాను కదా రెండుసమాంతరమైన రోడ్ల గురించి? ఆ రెండవదే జనాలకి వినోదం కలిగించేది. పేరు సినిమా వీధి. ఒకటి, రెండు సినిమా హాళ్ళు మినహా మిగిలినవన్నీ ఇదే వీధిలో ఉండేవి. అప్పటికప్పుడు అనుకొని సినిమాకి బయలుదేరినా, వరసగా థియేటర్లన్నీ ఒక్కొక్కటీ చూసుకొంటూ వెళితే, ఎక్కడో ఒకచోట టిక్కెట్లు దొరికేవి. 

జగన్నాధపురం వంతెన దాటి కుడివైపుకి తిరిగి కొంచెం ముందుకి వెళితే ఎడమచేతివైపు వచ్చే పెద్దరోడ్డు సినిమా వీధి. విశాలమైన స్థలంలో కట్టిన పెద్ద హాలు స్వప్నా థియేటర్. ఇప్పుడు దాన్ని మూసేశారు కానీ, ముప్పై ఏళ్ళక్రితం టౌన్‌లో ఉండే రెండు, మూడు మంచివాటిల్లో ఇదొకటి. 1983లో సాగరసంగమం విడుదలయ్యింది. స్వప్నా థియేటర్‌లోనే చూశాను. బాల్కనీ టిక్కెట్టు నాలుగు రూపాయల యాభై పైసలు. ఇంటర్‌వెల్లో అమ్మే సాఫ్టీ ఐస్‌క్రీం చాలా బాగుండేది. ఎప్పుడు వెళ్ళినా తప్పనిసరిగా కొనుక్కోవలసిందే.   

సినిమా పేరు చెపితే ఎవరికైనా ఎన్నెన్నో జ్ఞాపకాలు ఉంటాయి. సత్యగౌరీ హాలులోకి ఎప్పుడూ ఇంగ్లీష్ సినిమాలు వచ్చేవి. చూడటానికి పాతరైస్‌మిల్లుని రీమోడల్ చేసినట్టు ఉంటుందికానీ సౌండ్ సిస్టం మాత్రం మరెక్కడాలేని లేటెస్ట్‌ది వీళ్ళు పెట్టేవారు. ఏ.సీ. హాలు కాకపోయినా సౌండ్‌క్వాలిటీ గురించే ఇక్కడికి వెళ్ళేవాళ్ళం. ఇక్కడ బ్లాక్‌లో టిక్కెట్లు దొరికే ప్రసక్తే లేదు. కౌంటర్ దగ్గర `మనిషికి ఒక్క టిక్కెట్టు మాత్రమే` అని బోర్డ్ పెట్టేవారు. చాలా కాలం నుంచి ఇక్కడికి వెళ్ళలేదు కానీ, ఇప్పటికి కూడా పరిస్తితి అలాగే ఉన్నట్టుంది. బ్రేక్‌లో అమ్మే పూరీ కూర చాలా బాగుంటుందని చెపుతారు(నేను తినలేదండి, ఎప్పుడూ...ప్చ్!). చార్లీ చాప్లిన్ సినిమాలు సిటీ లైట్స్, మోడ్రన్ టైంస్, ది కిడ్ లాంటివి వరుసగా వచ్చేవి. లారెల్ అండ్ హార్డీ, జేంస్‌బాండ్, జపనీస్ షావోలిన్ తరహా మార్షల్ ఆర్ట్స్ సినిమాలు చాలా ఇక్కడ చూసాను. 

సందర్భం వచ్చింది కనుక ఇంటర్‌వెల్‌లో మేతగురించి ఇంకొక్కవిషయం చెప్పాలి. అన్ని సినిమా హాళ్ళలోనూ తప్పనిసరిగా ఉల్లిపొకోడీ, ఉల్లిసమోసాలు అమ్మేవారు. వాటి వాసన అమోఘం. చేతినిండా ఆయిల్ అంటుకొన్నా, పెద్ద వాళ్ళు తినొద్దని తిట్టినా- కొనమని అడగకుండా, తినకుండా ఉండలేకపోయేవాళ్ళం.  

విజయా, పేలెస్, క్రౌన్, మెజస్టిక్, వేంకటేశ్వరా, కల్పనా లాంటి సినిమాహాళ్ళు మూతపడ్డాయి. అయినప్పటికీ ఒకటిరెండు జంక్షన్లని మాత్రం మెజస్టిక్ వీధి అనీ, కల్పనా సెంటర్ అనీ ఇప్పటికీ పిలుచుకొంటున్నాం. పేలెస్, పద్మనాభా వాళ్ళు చాలా మటుకు పెద్దలకు మాత్రమే తరహా సినిమాలు ఆడించేవారు. కాలేజిలో చదువుకొన్నప్పుడు మా క్లాస్ మేట్ ఒకడు, హాస్టల్‌లో ఉండేవాడు. కాకినాడలో ఏ ప్రాంతమూ సరిగ్గా తెలీదు వాడికి ఒక్క దారి తప్ప - పేలెస్ థియేటర్‌నుంచి హాస్టల్‌కి వెళ్ళేది. అందరం ఆటపట్టించేవాళ్ళం వాడిని `ఎప్పుడైనా దారి తప్పిపోతే, పేలెస్‌కి ఎలా వెళ్ళాలో అడుగు, అక్కడినుంచి నీకు ఎలాగూ తెలుసు కదా,` అని.

  

దేవీ శ్రీదేవి, చాణుక్య చంద్రగుప్తా మాత్రమే ట్విన్‌థియేటర్లు. కొత్తసినిమాలు వచ్చేవి. సినిమా వీధిలో చాణుక్య చంద్రగుప్త దాటిన తరువాత మరేమీ లేవు. ఓవర్ బ్రిడ్జ్ దాటిన తరువాత ఆనంద్, పద్మప్రియా ఉండేవి. వాటికి వెళ్ళాలంటే ఊరిచివరకు వెళ్ళినట్టే. 

ఆనంద్‌కి ఎదురుగా ఖాళీ స్థలం ఉండేది. అక్కడ ఎవరో సైకిల్ స్టాండ్ పెట్టారు. సినిమాకి వచ్చిన వాళ్ళు థియేటర్‌లో పార్క్ చెయ్యడం మానేసి, బయటివాళ్ళు ఎవరో నిర్వహిస్తున్న ఈ స్టాండ్లో  చేసేవారు. దానితో, ఆనంద్‌స్టాండ్‌లో పార్క్ చేస్తే కౌంటర్ దగ్గరకి వెళ్ళక్కర్లేకుండానే టిక్కేట్లు ఇచ్చేవారు. కొత్తసినిమా వచ్చినప్పుడు బండి ఇక్కడ పార్క్ చెయ్యగలిగితే టిక్కెట్ రిజర్వ్‌చేసుకొన్నట్టే. ఒక్కోసారి సైకిళ్ళు లేనివాళ్ళు అద్దె సైకిల్ షాపునుంచి తీసుకొని స్టాండ్‌లో పార్క్‌చేసి టిక్కేట్లు సంపాదించేవారు. 

ఆనంద్‌కి ప్రక్కనే వాళ్ళదే గీత్‌సంగీత్, అంజనీ, కరణంగారి జంక్షన్ దగ్గర వీర్‌కమల్, తూరంగిలో సూర్యామహల్, వంతెనదగ్గర చంద్రికా, మెయిన్‌రోడ్లో తిరుమలా, మెజస్టిక్ దగ్గర మయూరీ, పద్మప్రియాకి చేర్చి శ్రీప్రియా లాంటి హాళ్ళు క్రమంగా వెలిశాయి. కొన్ని మల్టీప్లెక్స్‌లు గా రూపాంతరం చెందాయి.

ఈ బ్లాగ్ చదువుతున్నవాళ్ళలో ఎంతోమంది సొంతవూరికి చాలా దూరంగా ఉన్నవాళ్ళు ఉన్నారు. నాస్టాల్జిక్‌గా దీనికి కనెక్ట్ అవడానికి, మధురస్మృతులని మళ్ళీ జ్ఞాపకం చేసుకోడనికీ ఈ టపా! చదువుతున్న మీరు కాకినాడ వాళ్ళు కాకపోయినా థియేటర్ల, ప్రాంతాల పేర్లు తప్పించి మీవూరి సినిమాహాళ్ళ చరిత్రకూడా ఇలాగే ఉండవచ్చు! 

మీ సినిమా కబుర్లని, జ్ఞాపకాలనీ కామెంట్లుగా పంచుకొంటే సంతోషిస్తాను.

© Dantuluri Kishore Varma