ప్రొద్దున్న లేస్తే మళ్ళీ మనం మనమే!

రోజూ...

ఈదవలసిన సముద్రాలు  

ఎక్కవలసిన కొండలు

గెలవవలసిన యుద్దాలు

నెరవేర్చవలసిన ప్రమాణాలు...

ఎన్నెన్ని ఉంటాయి!

కాలంతో పరుగులుపెట్టి పోతున్నప్పుడు

వ్యామోహాలలో పడిపోయి ఊపిరిసలపనప్పుడు

`అడ్డదారిలోపడి వెనక్కి నడిచేవాళ్ళని అదిలించి ముందుకు నడిపేవాడిని నేను,` అని అన్నమాచార్యుడికి వేంకటేశ్వరుడు చెప్పినట్టు మనకి ఎవరుంటారు చెప్పండి?

కానీ, ఏదో ఓ శనివారం సాయంత్రం...

దారితప్పో, తెలిసో దేవాలయం మెట్లెక్కితే...

భజనమండపంలోనుంచి వినిపించే కీర్తనలలో లయ

ప్రదక్షిణలు చేస్తున్నప్పుడు గాలిలో తేలివచ్చే వెలిగించిన కర్పూరపు వాసన

అలంకరించిన స్వామి చిరునవ్వులో సౌందర్యం

పూజారి ఇచ్చిన కొబ్బరిచిప్పని గుడిచప్టామీద పగలగొడుతున్నప్పుడు మనసులో పరచుకొని ఉండే శాంతి...

ముందుకుపోయే దారి ఇదే అని చెపుతాయి. 

వచ్చిన చిక్కల్లా ఏమిటంటే?

బయటకి వస్తూ గుడిమెట్లముందు వదిలిపెట్టిన చెప్పులతోపాటూ ప్రపంచాన్ని కూడా తొడుక్కొని అలవాటైన దారిలో అడుగుపెడతాం.

ప్రొద్దున్న లేస్తే మళ్ళీ మనం మనమే!

(మొదటి మూడు ఫోటోలూ జగన్నధపురం వేంకటేశ్వరస్వామి గుడి దగ్గర తీసినవి. నాలుగవ పోటో గూగుల్ నుంచి తీసుకొన్నది).

 © Dantuluri Kishore Varma