ఈ మధ్య కాలంలో(పది - పదిహేనేళ్ళ నుంచి) సినిమాలు చూసే ఆసక్తి బాగా తగ్గిపోయింది. వారానికి మూడు, నాలుగు సినిమాలు చూసే నేను ఈ దశాబ్ద కాలంలో మొత్తం అరడజను కూడా చూడలేదంటే సినిమా మాధ్యమం నాకు ఎంత బోర్ కొట్టేసిందో అర్ధం చేసుకోవచ్చు. కానీ, ఇప్పుడిప్పుడే మళ్ళీ మనసు అటువైపుకు లాగుతుంది. మూస ఫార్ములా ఒదిలిపెట్టి, మంచి కంటెంట్ వైపు తెలుగు సినిమా అడుగులు వేస్తున్నట్టు అనిపిస్తుంది.
కశ్మీర్ బ్యాక్‌డ్రాప్‌లో తీసిన సినిమా అనగానే 'రోజా'లా ఉండొచ్చేమో అని ఆశ కలిగింది. 'యుద్ధంతో రాసిన ప్రేమ కథ ' అనే ట్యాగ్ లైన్, ఉత్తరాల కాలంనాటి పిరియాడిక్ స్టోరీ, రివ్యూస్... ఇవన్నీ నన్ను థియేటర్‌కి నడిపించిన కారణాలు.
ఎక్కడా లూజ్ ఎండ్స్ లేకుండా చక్కగా రాసుకొన్న కథ చాలా బాగుంది. రాముడు రాసిన ఉత్తరం సీతకు చేర్చే క్రమంలో రశ్మిక ఫ్లాస్‌బ్యాక్‌లలో తెలుసుకొనే స్ర్కీన్‌ప్లే 'మహానటి ' ని జ్ఞాపకం చేస్తుంది. ఇంకా హీరోయిన్ రాసే ఉత్తరాలు యండమూరి 'వెన్నెల్లో ఆడపిల్ల ' నవలని, కొన్ని సన్నివేశాలు వెంకటేష్ మల్లీశ్వరిని, ఒక్కొక్కచోట రోజాని.. గుర్తు చేస్తాయి. అయినా ఈ సినిమాని తప్పుపట్టలేం!
.jpeg)
ఇంటర్వెల్‌కి ముందు హీరోయిన్ ఎవరో రివీల్ చెయ్యడం, పోస్ట్‌మ్యాన్ లాగ ఉత్తరం పట్టుకొని తిరుగుతున్న రశ్మిక్‌కి మెయిన్ క్యారెక్టర్‌కి ఉన్న సంబంధాన్ని ప్రి క్లైమాక్స్‌లో ఎస్టాబ్లిష్ చెయ్యడం చాలా బాగుంది.
ప్రతీ ఫ్రేం నీట్‌గా ఉంది. ఫొటోగ్రఫీ, కంపోజింగ్, లొకేషన్, కస్ట్యూంస్, నటీనటులు.. అన్నీ కలిసి బ్యూటిఫుల్ ఔట్‌పుట్ వచ్చింది. బ్యాగ్‌గ్రౌండ్ మ్యూజిక్ బాగుంది. పాటలు ఎప్పుడు వచ్చి, వెళ్ళాయో తెలియలేదు.
సీతారాముల్ని కలిపితే కథ అర్థవంతం అయ్యుండేది. ముగింపు కొంచం మార్చడం వల్ల సినిమాకి ఇంకా ప్లస్ అయ్యుండేదేమో!
మంచి నవల చదివిన అనుభూతి కలిగింది. సీతారామం చూడవలసిన మంచి సినిమా.
