ఎనిమిదో తరగతి వరకూ మా వూరి బడిలో చదివించేసి, తొమ్మిదికి వచ్చేసరికి కాకినాడ జగన్నాథపురంలో పెద్ద స్కూలు - ఎం.ఎస్.ఎన్ చారిటీస్లో చేర్పించే సరికి పిల్లకాలువలోనుంచి సముద్రంలో పడినట్టు అయిపోయింది. ఇది ఎప్పుడో 1983 నాటి సంగతి. 'ఏ' సెక్షన్లో సుమారు అరవై డబ్బై మందిలో నేనొకడిని. ఈ సెక్షన్ కాక ఆ తరగతికి మరో మూడు సెక్షన్లు ఉండేవి. నాలుగు సెక్షన్లలోనూ ఉన్న రెండువందల పై చిలుకు మందలో తొంబై శాతం మంది ఒకటో తరగతి నుంచీ జిగినీ దోస్తులు. బాగా చదివే వాళ్ళు, చదవని వాళ్ళు, అల్లరోళ్ళు, క్రికెట్ బ్యాచ్ వాళ్ళు, ఎన్.సి.సి వాళ్ళు, పలానా మాష్టారి ట్యూషన్వాళ్ళు... అంటూ రకరకాల బ్యాచ్లు ఉండేవి.
కొత్తగా చేరిన కుర్రోళ్ళకి ఏ బ్యాచ్కి చెందినవాళ్ళమో తెలిసేసరికి అయోమయంలో కొన్ని నెలలు గడిచి పోయాయి. మెల్లమెల్లగా జతగాళ్ళు కుదిరారు. తూరంగి నుంచి నడుచుకొంటూ బయలుదేరి, గరువులకి అడ్డుపడి, ఆంధ్రా పోలిటెక్నిక్ వెనుక గోడ పగులులోంచి జొరబడి, సైకిల్స్టాండ్ గోడ ఎక్కి, చారిటీస్లోకి దూకేసరికి స్కూల్కి వెళ్ళడం అనే ప్రక్రియ పూర్తయ్యేది. చదివో, చదవకో రోజులు గడచిపోయాయి.
85లో టెంత్ పూర్తయ్యాకా రాతిమీద పగలగొట్టిన కుండ పెంకుల్లా కుర్రాళ్ళంతా ఎక్కడెక్కడికో చెదిరిపోయారు. ముప్పై సంవత్సరాలు గడిచి పోయాయి. 2015లో ఎదో ఒక బుర్రలోకి మళ్ళీ అందరం కలిస్తే ఎలా ఉంటుంది అన్న ఆలోచన వచ్చింది. అసలు ఎక్కడెక్కడి వాళ్ళవో వివరాలు సేకరించడం సాధ్యమేనా!? కలవడం కుదురుతుందా?
కొన్ని గట్టి పిండాలు రాత్రనక పగలనకా కష్టపడ్డాయి. 2015లో రీ యూనియన్ జరిగింది. 2017లో రెండవసారి, 2019లో - ఈ రోజు మూడవసారి మిత్రుల సమ్మేళణం జరిగింది.
ఖమ్మం, బెంగలూరు, హైదరాబాద్, విశాఖపట్నాలనుంచి, ఇంకా దూరంనుంచి చాలామంది మిత్రులు రెక్కలు కట్టుకొని వచ్చారు. మాట్లాడ గలిగినవాళ్ళు చిన్నప్పటి జ్ఞాపకాలు పంచుకొంటే, మిగిలినవాళ్ళు చప్పట్లతో జ్ఞాపకాల పరిమళాలని ఆస్వాదించారు. భుజాలమీద చేతులు వేసుకొని 'ఒరేయ్' అని ఆత్మీయంగా పలుకరించుకొన్నారు. నా మిత్రులు ఇంతమంది ఉన్నారన్న సంతోషం ప్రతీ ఒక్కరి ముఖంలోనూ కనిపించింది. ఆ సంతోషం ముందు దూరబారాలు, వ్యయప్రయాసలు పెద్ద లెక్కలోనివి కాదు కదా?
ఫ్రెండ్షిప్ అంటే-
క్యాంటీన్లలో కూర్చొని
లవ్ ఇంటరెస్టుల గురించి
లవ్ ఫెయిల్యూర్ల గురించి
గంటలకొద్దీ కబుర్లు చెప్పుకోవడమా?
ఒక్కడి దగ్గరే డబ్బులుటే
మిగిలిన అందరూకలిసి లాగేసుకొని
ట్రీట్ చేసేసుకొని
ఏడుపొక్కటే తక్కువైన ఫ్రెండునిచూసి
ఆనందంగా ఆటపట్టించడమా?
కష్టమొస్తే నేనున్నాను
అని గోడలా నిలబడి
కాన్ఫిడెన్స్ ఇవ్వడమా?
తప్పుదారిలో పోతుంటే
చెయ్యిపట్టుకొని మంచిదారిలోకి
నడిపించడమా?
కలిసి సినిమాలు
పరీక్షలముందు కంబైండ్స్టడీలూనా?
కెన్ యూ డిఫైన్ ఫ్రెండ్షిప్?
టైటిల్ చాలా చక్కగా కుదిరింది వర్మ గారూ. ఆ నోస్టాల్జియాకు తగిన హెడ్డింగ్ 👌.
ReplyDeleteఫొటోలో వెనుక కనిపిస్తున్నది మీ స్కూలు గడియారస్తంభమా?
ధన్యవాదాలు సర్!
Deleteఅవునండి అది చారిటిస్కి పైన ఉన్న గడియారపు స్తంభమే. కానీ అది పనిచెయ్యడం మాకు ఎవరికీ తెలియదు. అప్పట్లో స్కూల్ టెర్రస్ మీదకి వెళ్ళడానికి మాకు అవకాశం ఉండేది కాదు. చెక్కమెట్ల వరుసకి పైన తలుపుకి తాళం వేసి ఉండేది. ఈ రోజు దానిని దగ్గరనుంచి చూసే చాన్స్ లభించింది. గడియారంలో మెషీన్ కానీ, ముళ్ళు కానీ లేవు... కేవలం డయల్ కోసం చేసిన డిజైన్ తప్ప. ఇటువంటి వాటిని పని చేయించ గలిగితే చాలా బాగుంటుంది అనిపించింది.
మిత్రమా,
ReplyDeleteచాలా చాలా బాగుంది చిన్ననాటి జ్ఞాపకాలతో...
థాంక్యూ మిత్రమా. కామెంట్లో నీ పేరు కూడా వ్రాస్తే బాగుండేది.
Deleteమన ఆట పాటల్లోనే కాదు, మన జీవితంలోని ఆటు పోట్లలో తోడుండే వారే నిజమైన స్నేహితులు. నాకు ఈ పోస్ట్ నిజంగా ఇష్టం
ReplyDeleteOnline Breaking News Telugu
Latest English News