కథానాయకుడి ధీరోదాత్తత, కథానాయిక సౌశీల్యం, కథలో చూపించిన ఆప్యాయతలు, మానవసంబంధాలు, త్యాగం, లక్ష్యాన్ని చేరుకోవడానికి పోరాటం... మొదలైన పాజిటివ్ ఎలిమెంట్స్ మనకు బాగా నచ్చుతాయి. అవి ఉన్న కథలని మళ్ళీ, మళ్ళీ చదువుతాం; సినిమాలని చూస్తాం.
వాటిని మనలో పెంపొందించుకోవడానికి ఏమీ చెయ్యం!
`పలానా వ్యక్తి ప్రధానమంత్రి అయిపోయాడు,` అని అనుకొంటాం. ప్రత్యర్థులని ఎదుర్కోవడానికి ప్రణాళికలు రచించాలి, వాటిని పగడ్బందీగా అమలుపరచాలి, రాత్రనకా పగలనకా దేశం ఆమూలనుంచి, ఈ మూలకు ప్రయాణాలు చెయ్యాలి, సభలలో జనరంజకంగా మాట్లాడాలి, మిత్రుల సంఖ్యను పెంచుకోవాలి. వీటన్నింటినీ ప్రభావవంతంగా చెయ్యడానికి ఆరోగ్యాన్ని చక్కగా ఉండేలా చూసుకోవాలి. విజయం సులభంగా లభించదు. బద్ధకాన్ని దరిచేరనివ్వకుండా కష్టించి పనిచెయ్యాలి. అలాగే ఒక ఆఫీసులో మేనేజరైనా, ప్రోజెక్ట్ లీడరయినా, గుమస్తా అయినా, నౌకరైనా, వ్యాపారస్తుడైనా, గృహిణైనా, రోజుకూలీ చేసుకొనే సామాన్యుడైనా, విద్యార్థిఐనా, ఆఖరికి సన్యాసిఐనా తన కర్తవ్యాన్ని నిర్వహించవలసిందే.
పైన ఉదహరించిన కర్తవ్యనిర్వాహణ విలువలని అతిక్రమించకుండా చేస్తే మనమే ధీరోదాత్తులమౌతాం. స్వామీవివేకానంద ఒక కథ చెపుతాడు. యువసన్యాసి గురించి ఇంకా ఒక పక్షుల జంట గురించి. సన్యాసి మహా అందగాడు. ఒకరాజకుమారి అతనిని వివాహం చేసుకోవలసిందని కోరుతుంది. మహారాజు అలా చేసిన పక్షంలో అర్థరాజ్యం ఇస్తానంటాడు. కానీ, సన్యాసి వాటిని తిరస్కరించి అడవిలోనికి వెళ్ళిపోతాడు. తపస్సుచేసుకొని మోక్షం పొందాలనే లక్ష్యాన్ని చేరుకోవడానికి ముందుకు సాగాడు. ప్రలోభాలకి లొంగలేదు. అతను సర్వసంఘ పరిత్యాగం అనే విలువకు కట్టుబడి గొప్పవాడయ్యాడు. రాజకుమారీ, మరికొందరూ అతనిని అనుసరిస్తూ వెంటబడి వెళతారు. అడవిలో ప్రవేశించేసరికి చీకటిపడుతుంది. ఒకచెట్టుక్రింద ఆరాత్రికి బసచేస్తారు. చలినుంచి, క్రూరమృగాలనుంచి కాపాడుకోవడంకోసం చిన్నమంట వేసుకొని కూర్చుంటారు. నడచి వచ్చారేమో ఆకలి అవుతూ ఉంటుంది. చెట్టుమీద ఉన్న పక్షుల జంటకి ఆవిషయం తెలుస్తుంది. అతిదులకి ఆకలితీర్చే మార్గం కనిపించదు. తామే వాళ్ళకి ఆహరం అవడంకోసం మంటలో పడి ఆత్మత్యాగం చేస్తాయి. గృహస్తు ధర్మాన్ని నిర్వర్తించాయి కనుక అవీ గొప్పవే. సన్యాసి నిష్కపటమైన నిబద్ధత, పక్షుల త్యాగం అనేవి విలువలు. చేసినపనులలో విలువలు కలిసి ఉన్నాయి కనుక అవి మనకు తప్పనిసరిగా నచ్చుతాయి.
మనలో ప్రతీ ఒక్కరికీ మన ధర్మాలు ఏమిటో తెలుసు. విలువలకు కట్టుబడి వాటిని ఆచరించడమే కర్మయోగం!
© Dantuluri Kishore Varma
No comments:
Post a Comment