కొత్త కోలనీ దగ్గర కిరాణా షాపు తెరిచాడు సూరిబాబు. కోలనీ టౌనుకి చాలా దూరం. ప్రతీ వస్తువుకోసం టౌనుకి పోలేక రూపాయెక్కువైనా సూరిబాబు కొట్టుకే వచ్చేవారు జనాలు. చూస్తుండగానే నిమషం కూడా ఖాళీ లేనంతగా అమ్మకాలు పెరిగాయి.
రోజులెప్పుడూ ఒక్కలాగ ఉండవు...
కిరాణా కొట్టుమీద కోట్లు గడించిన సూరిబాబు వాళ్ళ చినబాబాయి ఓ రోజు వచ్చాడు. గళ్ళాపెట్టిదగ్గర కూర్చుని నూనిమరకలు అంటుకొన్న అట్టముక్కతో గాలి విసురుకొంటున్న సూరిబాబుని, వాడి మాసిపోయిన గెడ్డాన్ని చూడగానే విషయం అర్ధమైపోయింది.
ఏమిటన్నాడు.
ఏమిటన్నాడు.
కాంపిటీషను - నాలుగిళ్ళవతల వేరే కొట్టు పెట్టేడు ఎవడో. అప్పటినుంచీ జనాలు ఇక్కడ మానేసి అక్కడకి ఎగబడతన్నారు. అవతలి కొట్టువాడేదో జనాకర్షణ యంత్రం చేయించి కొట్టులో పెట్టేడట.
ఎదుటివాళ్ళ మనస్తత్వాన్నీ, లోపాల్నీ, బలహీనతల్నీ అరక్షణంలో అంచనా వెయ్యగలడు చినబాబాయి. జనాల్ని తిరిగి ఆకర్షించుకొనే పని చెయ్యకుండా వాస్తూ, యంత్రం లాంటి కారణాలు వెతుక్కొని కాలాన్ని వృదాచేస్తున్నాడు సూరిబాబు. ఏదయినా మనసుకి హత్తుకొనేలాగ చెప్పి వాడి ఆలోచనా విధానం మార్చాలి.
ఇలా మొదలు పెట్టాడు-
`రాజుగారి ఏడుగురి కొడుకులు ఏడుచేపల్ని తెచ్చీ, వాటిని ఎండబెట్టేవరకూ పని సవ్యంగా జరిగింది. ఒక చేప ఎండకపోవడం సమస్య. దానిని ఎండ సరిగా తగిలేచోటపెట్టడం మానేసి గడ్డిమోపునీ, పాలికాపునీ, వాడి తమ్ముడ్నీ ప్రశ్నలు అడుగుతూ పోయారు. ఎండని చేపని కుళ్ళబెట్టారు. నీ పనీ అలాగే అవుతుందిప్పుడు` అన్నాడు.
`నేనేమి చెయ్యాలి?` అన్నాడు సూరిబాబు.
`కథలో చీమ ఏమిచేసిందో అదే చెయ్యాలి. పుట్టలో కుర్రోడు వేలుపెట్టాడని - స్కూలుకి వెళ్ళకుండా నువ్విక్కడ ఏమిచేస్తున్నావు? వేలుఎందుకు పెట్టావు? అని కాలయాపన చెయ్యకుండా వాడిని కుట్టి సమస్య పరిష్కరించుకొంది.`
`అంటే మనుషుల్ని పెట్టి పక్క షాపోడ్ని వేయించేనా?` అన్నాడు.
`ఏడిశావులే, నోరుముయ్యి! మర్డర్లు చేయించడం మన బిజినెస్సు కాదు. వ్యాపారం మళ్ళీ పెంఛడానికి చూడు. రేటు తగ్గించు, సరుకు నాణ్యత పెంచు. నాలుగు రోజులు ఓపిక పడితే జనాలు విషయం తెలిసి మళ్ళీ తిరిగి వస్తారు. రోజంతా కూర్చొని నాలుగు వస్తువులు అమ్మి పాతిక రూపాయలు లాభం చేసుకోవడం కాదు. వంద సరుకులు అమ్మి రెండువందలు గడించు. అదే వ్యాపారం.
ఇది నీ కొట్టుకే కాదు, ఏ పనికైనా వర్తిస్తుంది. కారణాలు వెతుకుతూ, మన అపజయాలకి ఎవరిమీదో నెపం వేస్తూ పోయినంతకాలం ఎక్కడవాళ్ళం అక్కడే ఉంటాం. మంచి ప్రణాళికతో మన పని మనం చేస్తూ పోతే విజయం దానంతట అదే వస్తుంది.`
ఎదుటివాళ్ళ మనస్తత్వాన్నీ, లోపాల్నీ, బలహీనతల్నీ అరక్షణంలో అంచనా వెయ్యగలడు చినబాబాయి. జనాల్ని తిరిగి ఆకర్షించుకొనే పని చెయ్యకుండా వాస్తూ, యంత్రం లాంటి కారణాలు వెతుక్కొని కాలాన్ని వృదాచేస్తున్నాడు సూరిబాబు. ఏదయినా మనసుకి హత్తుకొనేలాగ చెప్పి వాడి ఆలోచనా విధానం మార్చాలి.
ఇలా మొదలు పెట్టాడు-
`రాజుగారి ఏడుగురి కొడుకులు ఏడుచేపల్ని తెచ్చీ, వాటిని ఎండబెట్టేవరకూ పని సవ్యంగా జరిగింది. ఒక చేప ఎండకపోవడం సమస్య. దానిని ఎండ సరిగా తగిలేచోటపెట్టడం మానేసి గడ్డిమోపునీ, పాలికాపునీ, వాడి తమ్ముడ్నీ ప్రశ్నలు అడుగుతూ పోయారు. ఎండని చేపని కుళ్ళబెట్టారు. నీ పనీ అలాగే అవుతుందిప్పుడు` అన్నాడు.
`నేనేమి చెయ్యాలి?` అన్నాడు సూరిబాబు.
`కథలో చీమ ఏమిచేసిందో అదే చెయ్యాలి. పుట్టలో కుర్రోడు వేలుపెట్టాడని - స్కూలుకి వెళ్ళకుండా నువ్విక్కడ ఏమిచేస్తున్నావు? వేలుఎందుకు పెట్టావు? అని కాలయాపన చెయ్యకుండా వాడిని కుట్టి సమస్య పరిష్కరించుకొంది.`
`అంటే మనుషుల్ని పెట్టి పక్క షాపోడ్ని వేయించేనా?` అన్నాడు.
`ఏడిశావులే, నోరుముయ్యి! మర్డర్లు చేయించడం మన బిజినెస్సు కాదు. వ్యాపారం మళ్ళీ పెంఛడానికి చూడు. రేటు తగ్గించు, సరుకు నాణ్యత పెంచు. నాలుగు రోజులు ఓపిక పడితే జనాలు విషయం తెలిసి మళ్ళీ తిరిగి వస్తారు. రోజంతా కూర్చొని నాలుగు వస్తువులు అమ్మి పాతిక రూపాయలు లాభం చేసుకోవడం కాదు. వంద సరుకులు అమ్మి రెండువందలు గడించు. అదే వ్యాపారం.
ఇది నీ కొట్టుకే కాదు, ఏ పనికైనా వర్తిస్తుంది. కారణాలు వెతుకుతూ, మన అపజయాలకి ఎవరిమీదో నెపం వేస్తూ పోయినంతకాలం ఎక్కడవాళ్ళం అక్కడే ఉంటాం. మంచి ప్రణాళికతో మన పని మనం చేస్తూ పోతే విజయం దానంతట అదే వస్తుంది.`
© Dantuluri Kishore Varma
mee narration super sir
ReplyDeleteధన్యవాదాలు కృష్ణమోహన్ గారు.
Delete