నా గుండె నమిలి మింగిన పిల్ల

ఫ్రెండ్స్, సినిమాలు, పార్టీలు, ఫేస్ బుక్కు…. జీవితం, వేసవికాలం సాయంత్రం మెల్లగా ప్రవహించే నదిలాగ సాగిపోతూఉంటుంది. అంతా అలా సవ్యంగా జరిగిపోతే దానిని జీవితం అని ఎందుకు అంటారు? ఏదో ఒక రోజు అకస్మాత్తుగా ఓపిల్ల ఓలా నవ్వేసరికి- వెన్నెల రాత్రి తిరునాళ్ళలో రంగులరాట్నం ఎక్కి, అది వేగంగా క్రిందకి దిగుతున్నప్పుడు గుండె అడుగున ఏర్పడే ఖాళీలా హార్ట్ బీట్లు రెండో, మూడో తప్పిపోయి,మిస్సయిపోయిన బీట్లని తిరిగి భర్తీ చేసుకోవడానికి హృదయస్పందన రెట్టింపయితే; పండుగాడు చెప్పినట్టు `దిమ్మతిరిగి, మైండ్ బ్లాంక్ అయిపోతుంది`. అక్కడినుంచి ప్రశాంతత అనేది మనసుకి విడాకులు ఇచ్చేసి ఎక్కడికో ఎగిరిపోతుంది.

`Love is the master key that opens every ward of the heart`  అన్నట్టు ఆ పిల్ల ఫోటో గుండెల్లో పచ్చబొట్టు అయిపోతుంది.  సెమిస్టర్స్, ఎగ్జాంస్, మార్క్స్, ప్లేస్మెంట్స్, గోల్, లాంటి వొకాబ్యులరీని వెన్నెల, విరహం, ప్రేమ, యండమూరి వీరేంద్రనాథ్ లాంటి పదాలు రీప్లేస్ చెసేస్తాయి.

వెన్నల రాత్రి మిద్దెమీద వెల్లకిలా పడుకొని, ఆకాశంలో ఎడంగాఉన్న నక్షత్రాలని శూన్యంలో గీతలు గీసి కలుపుతూ, ఆమె గురించి ఆలోచిస్తుంటే – “ఎందుకురా ఆమె అంటే అంత లౌస్,” అంటాడు ఒక క్లోజ్ బడ్డీ.  ప్రేమించడానికి కారణం ఏముంటుంది?

దేవులపల్లి క్రిష్ణ శాస్త్రి అయితే-

“సౌరభములేల చిమ్ము పుష్పప్రజంబు?

చంద్రికలనేల వెదజల్లు చందమామ?

ఏల సలిలంబుపారు? గాడ్పేల విసరు?

ఏల నాహృదయంబు ప్రేమించు తనను”

నండూరి సుబ్బారావు అయితే -

“మెళ్ళో పూసలపేరు

తల్లో పువ్వులు సేరు

కళ్ళెత్తితే సాలు

కనకాబిసేకాలు

సెక్కిట సిన్నిమచ్చ

సెపితే సాలదు లచ్చ

ఒక్క నవ్వే సాలు

వొజ్జిర వయిడూరాలు

పదము పాడిందంటె

పాపాలు పోవాల

కతలు సెప్పిందంటె

కలకాల ముండాల

రాసోరింటికైన

రంగుతెచ్చే పిల్ల

నాసొమ్ము నా గుండె

నమిలి మింగిన పిల్ల”

అని-  ప్రేమ బాధలన్నీ ఏకరువు పెట్టుకొనేవాడే.

తొండ ముదిరి ఊసరవిల్లి అయినట్టు, ప్రేమ ముదిరి పాకాన పడుతుంది. ఊహల్లో, వాస్తవంలో; ఉషస్సులో, సంధ్యలో; శశికాంతిలో, నిశిరాత్రిలో ఆమె ద్యాసే శ్వాశవుతుంది. ఆమె వేలికొసలను తాకుతూ అందుకొనే ఏదైనా అమృతమే. ప్రాణంలేని వస్తువులు కూడా సెంటిమెంట్లు ఆపాదించుకొంటాయి – చాకొలేట్ రేపర్లు,ఆమె నోట్ బుక్కులలో కాగితాలు… అతనికి అమూల్యమైన సంపద అవుతాయి. గాలికి కదులుతున్న చెవి జుంకీ గుండెగదిలో గంట కొడుతుంది.

ప్రేమంటే అనుభవిస్తున్న ఈ అద్భుతమైన భావం  చిన్ని గుండెలో ఇమడటంలేదే అన్న తపన. ఫ్రెండ్స్ దృష్టిలో వీడిది పైత్యం, వాడికి మాత్రం ప్రాణశంకటం. “చెప్పెయ్యవచ్చు కదా!” అంటాడు ఒక స్నేహితుడు. అందుకోలేని లోతుల్లో ఆమె మనసు, మొహమాటపు సుదూర తీరాల్లో అతడు. అతని భావం ఆమెకి చేరాలంటే కొన్ని యుగాలు పడుతుందేమో! తీరా చెప్పాక కాదంటే…అమ్మో!

సెమిస్టర్ ఎగ్జాంస్ పూర్తిఅవుతాయి. ఆలోచనలు ఆమెకి అంకితమైతే, ఖాళీ ఆన్సర్ స్క్రిప్స్ ఎగ్జామినర్కి నైవేద్యమౌతాయి.ఎగ్జాం పోతేనేమి, ప్రేమగెలిస్తేచాలు.

Holidays -

“ఏ దూర తీరాల్లో నీవుంటావో నేస్తం! కానీ ఏదో ఒక రాత్రి ఎప్పటికన్నా చంద్రుడు మరింత ప్రకాశవంతంగా ఉన్నట్లు నీ కనిపిస్తే… ఈ దూర దేశపు పాత స్నేహితుదు నిన్ను తలుస్తున్నాడనడానికి సంకేతంగా దానిని భావించు చాలు,” అంటాడు యండమూరి. అలా చెప్పుకొంటే ప్రతీరోజూ చంద్రుడు ప్రకాశవంతంగానే ఉండాలికదా! అయినా పిచ్చికానీ, రాత్రిపూట అకాశంవంక చూసి పరవశించే భావుకత్వం ఆమెకి ఉంటుందా!

సముద్రం మీద నురుగుకీ, పౌర్ణమి నాటి వెన్నెలకి ఎలా శాశ్వతత్వాన్ని ఆపాదించగలం? అటువంటిదే ప్రేమ కూడా. చివరిరోజు ఆటోగ్రాఫ్ బుక్ మీద అతనికొక స్నేహసందేశం రాసి, కవితాఝరిలా సాగిపోతుంది, విరహం కీచురాళ్ళ శబ్ధంలా మిగులుతుంది.ఆల్ఫ్స్ పర్వతాలలో ఘనీభవించిన మంచు కరిగి నైల్ నదిలా మారినట్టు, గుండెగదిలో జ్ఞాపకాలు గట్టు తెగి, నీటిచుక్కై కంటిచివరమెరుస్తాయి.

షేర్ మార్కెట్ లో సర్వం కోల్పోయినట్లు, నాశనమైన కెరీర్ని, ముక్కలైన మనసుని తిరిగి అతికించుకోవడానికి ఎంతకాలం పడుతుందో?

వాడి సంగతి అలాఉంచండి - మీ ప్రేమ ఎంతవరకూ వచ్చింది?

© Dantuluri Kishore Varma